Bridging the gap!
Bridging the gap!
De nieuwe versie van EN1090-2 (editie 2018) scherpt de verantwoordelijkheden en eisen naar externe lascoördinatoren verder aan.
In art. 7.4.3 lezen we dat (externe) lascoördinatoren mogen optreden als (externe) examinator bij de kwalificatie van lassers. Op zich niets bijzonders, ware het niet dat nu expliciet wordt geëist dat hierbij de procedures van EN ISO17020 en EN ISO17024 behoren te worden gebruikt. De externe lascoördinator / examinator moet m.a.w. de risico's op onpartijdigheid en onafhankelijkheid inschatten, beheersen en uitsluiten. Denk hierbij aan relaties met organisaties die de objecten ontwerpen, produceren, leveren, installeren, aankopen, bezitten, gebruiken of onderhouden. Kortom : wie vb. lasmachines verkoopt/onderhoudt en/of lastoevoegmaterialen levert aan een staalbouwer, en daar ook nog eens de rol van externe lascoördinator op zich neemt, die zal daar weldra geen lassers meer mogen kwalificeren. Het maakt daarbij niet uit of de verkoopsactiviteiten (juridisch) gescheiden zijn van de lascoördinatie via andere organisaties of niet. Het klinkt allemaal heel logisch, maar de praktijk is (helaas) dikwijls anders.
In elk geval is de toon gezet : externe lascoördinatoren behoren onafhankelijk en onpartijdig te zijn. Alleen op die manier kunnen zij hun rol goed vervullen. Deze toevoeging aan art. 7.4.3 is een stap in de goede richting. Mogelijk worden deze eisen in de nabije toekomst verder uitgebreid en zijn ze een precedent voor andere normen waar lascoördinatie van toepassing is.